از سقف دلتنگی هایم

می چکید

واژه های خیسی مبهم

بر بلندای تنهایی هایم

در ازدحام این همه تنهایی ،

در هیاهوی نبودن ها ، ندیدن ها

در تمنای شکایت ِ این همه نیستی

در میان شعله ی پوچی

این دل ِ خسته از خستگی ها !

در هوای کدام آسمان نفس دارد هنوز ؟!

از کنار لب پنجره ی احساس

گذشت نسیمی

که عطر یادت با خویش می برد !

کنار طاقچه ی بی کسی ها

رخ مهتاب شکست در قابی خالی

و من ... !

دلا دنبال چه می گردی که نمی یابی جز هیچ !!