شروع میکنم بنام معبودم... بنـــام او... ........................ شعارم : عشقــو میشه تو دستای خسته پدر... دید یا تو نگاه نگران مادر... نه تو دستای منتظر یه غریبه... ......................... خدایا ، بر من این نعمت را ارزانی دار که : بیشتر در پی تسلا دادن باشم تا تسلی یافتن و بیشتر در پی فهمیدن باشم تا فهمیده شدن . . . ........................ خدایا ، کمک کن دیرتر برنجم ، زودتر ببخشم ، کمتر قضاوت کنم و بیشتر فرصت دهم . . . ........................ الهی توفیقم ده که بیش از طلب همدردی، همدردی کنم. بیش از آنکه مرا بفهمند، دیگران را درک کنم. پیش از آنکه دوستم بدارند، دوست بدارم. زیرا در عطا کردن است که می ستانیم و در بخشیدن است که بخشیده می شویم، و در مردن است که حیات ابدی می یابیم.